Aukcje Morphy
Firma Quezal Art Glass and Decorating Company rozpoczęła działalność w Brooklynie w Nowym Jorku w 1901 roku pod kierunkiem założycieli Martina Bacha seniora, Thomasa Johnsona, Nicholasa Bacha, Leny Scholtz i Adolpha Demutha. Bach Sr. i Johnson pracowali wcześniej dla Tiffany & Co., zanim założyli tę nową firmę szklarską, według The Collector's Encyclopedia of American Art Glass autorstwa Johna A. Shumana, III.
Walki firmy
Firma walczyła o utrzymanie wypłacalności po 1905 r., Ale działała przez 1918 r., Kiedy Martin Bach senior wykupił innych inwestorów, którzy pierwotnie rozpoczęli działalność. Shuman donosi, że Conrad Valshing, zięć i wiceprezes Bacha, oraz Paul Frank, który był szkłem w firmie, założyli firmę Luster Art Company, która produkowała szkło praktycznie identyczne jak Quezal do 1929 roku.
Martin Bach, Jr. ostatecznie odziedziczył receptury szkła Quezala i sposób prowadzenia firmy po swoim ojcu, który zmarł w 1921 roku. Firma została zamknięta w 1924 roku, pozostawiając go do rozważenia zatrudnienia w Vineland Flint Glass Works w New Jersey pracującym w Durand's ” ekskluzywny sklep ”.
Po przyjęciu stanowiska kierownika tego nowego przedsięwzięcia ze szkła artystycznego, poprosił kilku byłych pracowników Quezal, aby do niego dołączyli. Szkło artystyczne wykonane przez Duranda często powielało najpopularniejsze projekty Quezala, ale zespół opracował również oryginalne koncepcje. Utwory przejściowe łączyły wpływ Quezala z nowymi technikami. Ale nawet jeśli w tym eleganckim sklepie w końcu powstały towary charakterystyczne dla Duranda, wiele elementów Quezal można prześledzić w całej produkcji nowej firmy.
O szkle artystycznym
Wyroby firmy Quezal są znane z używania odważnych opalizujących kolorów, zwłaszcza niebieskiego, złotego, fioletowego, białego i zielonego. Można je porównać do szkła Tiffany's Favrile lub Steuben's Aurene. Według Shumana Martin Bach senior użył receptur, których nauczył się współpracując z Tiffany przy produkcji tego szkła. Thomas Johnson, jeden z założycieli firmy, był również mistrzem szkła, który wcześnie pracował w fabryce Quezal wraz z innymi wykwalifikowanymi rzemieślnikami i dmuchaczami szkła. Odszedł w 1907 roku, aby pracować dla Union Glass Company w Massachusetts, przyczyniając się do rozwoju linii firmy Kew Blas.
Projekty były czasami tworzone przez walcowanie lub marvering gorącego szkła w celu stworzenia wyjątkowej powierzchni zewnętrznej. Quezal był znany między innymi ze złocistego szkła, szkła agatowego, piór i pawich oczu, wzorów z opadającymi liśćmi i kwiatami oraz zastosowanego zdobienia muszli. „Trwałą cechą charakterystyczną szkła artystycznego Quezal jest jego wyjątkowa ekspresja stylu secesyjnego, oparta na organicznych kształtach i naturalistycznych motywach połączonych z techniczną perfekcją wykonania. Wazony, kompoty, naczynia do picia i abażury opraw oświetleniowych były często kształtowane tak, aby przypominały kwiaty, takie jak krokusy, tulipany, lilie kalii, lilie Casablanki i jack-in-the-pulpits ”, jak podaje strona internetowa The Journal of Antiques.
Wyprodukowane produkty obejmują między innymi kilka stylów wazonów, a także abażury, talerze, kubki, kosze, solniczki, miski i kompoty. W sumie jednak wyroby tej firmy były ograniczone w produkcji w porównaniu do wielu ich współczesnych.
Gorham Manufacturing Company w Providence, Rhode Island i Alvin Silver Manufacturing Company w Sag Harbor na Long Island były znane z zakupu szkła artystycznego Quezal. Te elementy zostały ozdobione srebrnymi zdobieniami w stylu secesyjnym i sprzedawane niezależnie, jak zauważył The Journal of Antiques.
Ceny szkła Quezal rywalizowały z cenami Tiffany'ego, gdy było nowe, i znacznie przewyższały ceny płacone za produkty wytwarzane przez Emile'a Gallé i inne importowane francuskie marki szkła sprzedawane w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku. Innymi słowy, nie trafiały one tanio do tych, których było stać na ich zakup.
Quezal Marks
Nazwa Quezal, zarejestrowana w 1902 roku, nawiązuje do uderzająco kolorowych pióropuszy ptaka z Ameryki Środkowej, znanego jako kwezal. Ten moniker został wygrawerowany w srebrze drukowanymi literami w wypolerowanym pontilu na podstawie niektórych fragmentów z napisem „Quezal”. Inne znaki mogą zawierać napis „Quezal NY” lub Quezal wraz z ozdobnym zwojem lub literą i cyfrą. Shuman zauważa, że wczesne elementy nie były oznakowane i czasami można je pomylić ze szkłem Steuben's Aurene i Tiffany's Favrile ze względu na podobnie lśniące wykończenie.
Etykiety papierowe były również używane od około 1907 roku. Były to naklejki w kształcie koniczyny, również przymocowane do podstawek szkła. Po zdjęciu lub zużyciu szkło pozostawiono nieoznakowane.