Ceny4Antiques
Styl Wilhelma i Marii, znany również jako wczesny barok w kręgach muzealnych, pochodzi od około 1695 roku do połowy lat dwudziestych XVIII wieku. Został nazwany na cześć króla i królowej, pochodzącej z Holandii, którzy razem panowali nad Anglią, Szkocją i Irlandią w latach 1689-1694.
Ten styl jest amerykańską odmianą stylu barokowego popularnego w Europie na początku XVII wieku, zgodnie z American Furniture: Tables, Chairs, Sofas, and Beds autorstwa Marvina D. Schwartza. Wiadomo, że ma wpływy flamandzkie, francuskie, chińskie i oczywiście holenderskie. Był to pierwszy okres odejścia mebli od popularnych wcześniej pudełkowatych stylów jakobejskich.
Technika łączenia elementów mebli na zasadzie zazębiania się w tym okresie nabierała rozpędu i zapewniła lżejszą konstrukcję oraz innowacje w produkcji mebli. Elementy w stylu Williama i Mary pod koniec XVII wieku zaspokoiły zapotrzebowanie na meble zapewniające zarówno wygodę, jak i luksus. Według strony internetowej Metropolitan Museum of Art, styl ten nigdy nie osiągnął powszechnej popularności w amerykańskich koloniach poza głównymi miastami portowymi.
Cechy i techniki Williama i Mary często łączyły się ze stylizacją królowej Anny później, gdy meble nadal ewoluowały w kolonialnej Ameryce. Należy o tym pamiętać podczas identyfikowania stylów mebli z epoki, ponieważ elementy projektu często nakładają się z jednej epoki na następną.
Nogi i stopy
Style nóg zdobiące elementy Williama i Mary zostały odważnie odwrócone, co oznacza, że zostały wykonane z dłutami lub innymi narzędziami podczas obracania na tokarce. Elegancja wcześniejszego baroku została odtworzona, co widać na flamandzkich kształtach nóg, spirali, trąbki i kolumnowych nóg używanych do tego typu mebli.
Zarówno zwój, jak i stopy hiszpańskie były używane, aby odzwierciedlić elegancję w sztukach w stylu Williama i Mary. Powszechnie stosowano również stopy kulki, bułki, kopyt i rzepy.
Print Collector / Hulton Archive / Getty Images
Woods Used
Malowane i lakierowane wykończenia (w stylu chińskim) były powszechne, a orzech i klon były chętnie używane. Faktycznie, ciemny wygląd orzecha był w tym czasie popularny i jest charakterystyczny dla wyglądu Williama i Mary.
W tych kawałkach można również znaleźć sosnę, cedr i trochę dębu. Do dekoracji frontów szafek i biurek wykorzystano forniry, czyli cienkie arkusze drewna o zróżnicowanej kolorystyce i fakturze. Nierzadko zdarza się, że różne bryły drewna i forniry zostały użyte w połączeniu, aby stworzyć jeden element w stylu Williama i Mary.
Krzesła i stoły
Projekty krzeseł były cieńsze niż poprzednie style, z wysokimi oparciami i bogatymi zdobieniami. Najczęściej były to krzesła boczne, ale niektóre fotele też były robione. Siedzenia krzeseł były zwykle wykonane z trzciny lub rush lub obite wyściełaną skórą. W tym czasie wprowadzono również fotele skrzydłowe, znane również jako fotele w tym czasie, i kanapy, które były krzesłami z przedłużonymi siedzeniami.
Nowością w tej epoce były również małe stoliki zaprojektowane pod kątem formy i funkcji, takie jak stoliki do herbaty i toaletki. Najpopularniejsze były stoły z nogami bramowymi, wykonane w różnych rozmiarach do wielu różnych celów. Stół motylkowy również zyskał popularność w tej epoce, a stół tawerny był jedną z odmian.
Print Collector / Getty Images