Ryan C Kunkle
Pociągi O Gauge mają wiele do zaoferowania bez względu na to, którą część hobby lubisz najbardziej. Ale dla tych, którzy są nowicjuszami w modelowaniu kolejnictwa, różne fragmenty tego miernika mogą być mylące.
Jedną z pierwszych rzeczy, które zauważysz w większości pociągów O Gauge, jest to, że jeżdżą po torze z trzema szynami. System ten powstał na początku XX wieku jako sposób na wyeliminowanie problemów zwarć z pętlami zwrotnymi.
Te pociągi działają na zasilaniu prądem przemiennym. Szyna środkowa jest gorąca, a obie zewnętrzne szyny są uziemione. Dwa przewody łączą tor z transformatorem, podobnie jak w przypadku 2 pociągów szynowych (zewnętrzne szyny są połączone metalową szyną na samych odcinkach toru).
3 szyny kontra 2 szyny
Jaka jest więc różnica między 3-Rail O i 2-Rail? Cóż, poza trzecią szyną, dziś niewiele!
Przy obecnej różnorodności produktów, od torów po pociągi, po systemy sterowania, oferowane przez głównych producentów O Gauge, a także części zamienne dostępne od innych producentów, nie ma powodu, aby nie mieć żadnego produktu w żadnej formie. Nadal istnieją pewne historyczne trendy, które zwykle charakteryzują układ szyn 2 na 3, ale linie są znacznie bardziej rozmyte niż w przeszłości.
Przez większą część XX wieku 3-szynowe pociągi były sprzedawane głównie jako zabawki i zestawy dla początkujących. W połączeniu z łatwością okablowania, które dostarczono z trzecią szyną, wiele z tych zestawów pociągów miało wyjątkowo ostre zakręty, a często same pociągi były zmniejszone w proporcjach. Jest to jeden z powodów, dla których najczęściej nazywamy go O Gauge, a nie O Scale.
Modelarzy szukających większego realizmu przyciągały większe modele w skali i oczywiście tory dwuszynowe. Ten aspekt hobby był wypełniony zestawami rzemieślniczymi, szerokimi krzywiznami, a nawet ręcznie układanymi torami i budową z podstaw.
Jednak pod koniec stulecia pociągi 3-szynowe były produkowane z większym realizmem i proporcjami skali. Są one często określane jako „skala” w przeciwieństwie do „tradycyjnych” modeli. Wielu modelarzy zaczęło budować układy 3-szynowe z krzywymi o dużym promieniu i realistyczną scenerią. Niektórzy nazywają to „wagą hi-rail” lub „wagą 3-szynową”. Kolejki dwuszynowe również skorzystały z ulepszonego wyboru produktów, które przy pewnym nakładzie pracy mogą być obsługiwane na układach dwuszynowych.
Konwersja do wersji 2-Rail
Większość urządzeń 3-szynowych można stosunkowo łatwo przekształcić w 2-szynową. W przypadku wagonów towarowych zestawy kołowe należy wymienić na zestawy z izolowaną osią. Większość 2-szynowców preferuje również koła z mniejszymi obrzeżami. Większość pociągów dwuszynowych używa również mniejszych sprzęgów.
Lokomotywy wymagają trochę więcej pracy. Należy nie tylko odizolować koła, ale także wykonać nowy zestaw styków elektrycznych i wyeliminować podbieracz trzeciej szyny. Wiele lokomotyw ma inne kompromisy, takie jak piloci lokomotyw, którzy skręcają wraz z ciężarówkami, aby pokonywać ciasne zakręty. Większość modelarzy dwuszynowych koryguje również te zmiany, ale nie ma powodu, dla którego dwie szyny i ciasne łuki nie mogą iść razem.
Systemy sterowania, czy to konwencjonalne sterowanie, DCC, czy jeden z systemów sterowania rozkazami jednego z 3-szynowych producentów, działają z pociągami 2-szynowymi.
Ponieważ w przypadku 3-szynowych nadal dostępnych jest znacznie więcej niż 2, nie ma potrzeby konwersji w drugą stronę - ale można to zrobić.
Proto 48
Na wypadek gdyby różnice między szyną 3 i 2 były niewystarczające dla O Gauge, jest jeszcze jeden podzbiór, który zasługuje na uwagę. Zauważysz, że w mniejszych skalach „miernik” i „skala” są często używane zamiennie bez problemu. Ściśle mówiąc, nie można tego zrobić z O.
Chociaż proporcje większości pociągów o szerokości toru O są proporcjonalne (skalowane) do 1:48, przy tych proporcjach odległość między szynami (skrajnia) wynosi 5 stóp. Jest to nieco szersza niż standardowa amerykańska i europejska szerokość 4 stóp i 8,5 cala.
Chociaż odległość wynosi tylko około 1/16 cala, są tacy, którzy starają się skorygować tę rozbieżność. W tym celu konieczna jest ponowna zmiana szerokości kół i, w większości przypadków, ręczne ułożenie toru.