Ilustracja: The Spruce / Catherine Song
Bughouse to prawdopodobnie najpopularniejsza odmiana szachów na świecie. Zobaczysz, jak jest rozgrywany - zwłaszcza przez dzieci - w pokojach do kręgli i imprezach towarzyszących na każdym większym turnieju. Zasady bughouse są dość proste, ale strategie i taktyki są być może nawet bardziej złożone niż w standardowych szachach.
Bughouse to gra rozgrywana przez dwie drużyny, z których każda składa się zazwyczaj z dwóch graczy. W każdej drużynie jeden gracz będzie grał białymi, a drugi czarnymi na planszy obok siebie, naprzeciwko swoich przeciwników. Każda gra wymaga własnego zegara. W Bughouse tradycyjnie gra się kontrolerami czasu błyskawicznego, gdzie każdy gracz ma pięć minut lub mniej na wykonanie swoich ruchów.
Gra rozpoczyna się, gdy włączają się zegary i biały zawodnik każdej drużyny wykonuje pierwszy ruch. Następnie gry są kontynuowane jako normalne partie szachów, z następującymi głównymi wyjątkami:
- Kiedy gracz zbije bierkę, musi przekazać ją swojemu partnerowi. Na przykład: jeśli biały zawodnik drużyny zbije wieżę przeciwnika (czarną bierkę), musi przekazać ją swojemu partnerowi, który gra czarnymi. Jeśli pionek awansuje, a następnie zostanie zbity, to w momencie podania powraca do bycia pionkiem.
- W turze każdego gracza mogą zdecydować się na wykonanie zwykłego ruchu szachowego na szachownicy lub umieszczenie na planszy jednej z figur przekazanych przez partnera. Nie ma ograniczeń co do tego, gdzie można umieścić figury, z wyjątkiem tego, że pionki nie mogą być umieszczane na pierwszym lub ósmym rzędzie.
- Gra kończy się, gdy którykolwiek gracz zostanie zamatowany lub skończy mu się czas na którejś planszy. Drużyna tego gracza przegrywa. Należy pamiętać, że gracz nie jest zamatowany, jeśli ma potencjał, aby zablokować czek, umieszczając tam bierkę, nawet jeśli nie ma jeszcze bierki „w ręku”; możliwość przekazania im czegoś przez partnera wystarczy, aby gra toczyła się dalej.
Te zasady sprawiają, że bughouse jest szybką i wściekłą grą pełną ekscytujących kombinacji i niesamowitych kumpli. Gracz, który ma kilka figur na ręce, może szybko odwrócić przebieg gry lub zamatować pozornie „bezpiecznego” króla. Chociaż nigdy nie uda ci się położyć pionka na planszy w środku prawdziwej gry w szachy, wzorce i taktyki, które pojawiają się w bughouse, mogą pomóc rozwinąć szachową wizję i kreatywność.
Strategia Bughouse jest dość złożona, ale należy pamiętać o kilku kluczowych kwestiach:
- Wartości materialne są znacznie bliższe pomiędzy różnymi figurami w bughuzie niż w szachach. Królowe to nadal najcenniejsze figury, ale ponieważ każda figura może zostać upuszczona w dowolnym miejscu na planszy w dowolnym momencie, wszystko jest niebezpieczne! Jeden popularny system „punktowy” dla bughouse ocenia pionka jako 1 punkt, skoczków, gońców i wież na 2, a hetmana na 4.
- Utrzymanie bezpiecznego króla jest krytyczne, ponieważ dziury i niezabezpieczone pola wokół króla mogą szybko zostać zajęte przez wrogie pionki. Gdy przeciwnik umieszcza figury z czekiem (zwłaszcza rycerze), użycie własnych pionów w ręku może stać się niemożliwe, przez co jesteś praktycznie bezradny, aby powstrzymać atak.
- Komunikacja to podstawa! Członkowie drużyny mogą rozmawiać o strategii podczas gry i zachęcać ich do tego. Może to pomóc graczom zrozumieć, czy powinni dokonywać transakcji, czy też powinni być gotowi poświęcić materiał, aby zdobyć kluczowy element dla swojego partnera.
- Czasami najlepszym posunięciem w bughouse jest brak ruchu. Mając przewagę nad zegarami, zespół może chcieć zatrzymać się na jednej planszy, aby zmusić swoich przeciwników do wykonania ruchu na drugiej. Potencjał przeciągnięcia wymusza szybką akcję podczas gry, ponieważ obie strony walczą o utrzymanie przewagi na szachownicy i na zegarze.
Pomimo tego, jak skomplikowane może to brzmieć, gra w bughouse jest dość prosta i może być świetną odmianą od poważnych szachów. Znajdź kilku przyjaciół i wypróbuj kilka gier - wkrótce przekonasz się, że bughouse stanie się stałym elementem twojej szachowej rutyny.