Ilustracja: Świerk / Kaley McKean
Niektóre przedmioty kolekcjonerskie mają ciekawe nazwy, na przykład szkło karnawałowe. Może widzieliście już jakiś utwór, albo go kochaliście, albo nienawidziliście, jak większość ludzi, ale wciąż zastanawiamy się, skąd wzięła się tak zabawna nazwa.
Cóż, na początku XX wieku to opalizujące szkło było rozdawane na karnawałach. Zamiast wygrywać wielkiego pluszaka, można było wtedy zdobyć w nagrodę kawałek szkła, który zabrałby do domu mamie. Nie wszystkim jednak podobały się karnawałowe kieliszki. Dla zarozumiałych ludzi z sąsiedztwa karnawały były dla hulanek i te nagrody zostały odrzucone jako poniżej nich.
Na szczęście wiele osób doceniło ten rodzaj szkła na tyle, aby zaoszczędzić kilka sztuk, aby kolekcjonerzy mogli się nimi dziś cieszyć. W rzeczywistości większość przedmiotów ze szkła karnawałowego była czysto dekoracyjna, więc raczej siedziały na półkach jako „szafki” w nienaruszonym stanie, a nie były poddawane codziennemu użytkowaniu.
Pierwszy kieliszek karnawałowy
W procesie wytwarzania tych elementów dekoracyjnych zastosowano kombinację chemikaliów nakładanych na prasowane szkło przed wypaleniem. Rezultatem był wirujący połysk, który był znacznie tańszy w porównaniu z innymi rodzajami szkła artystycznego popularnymi na początku XX wieku, takimi jak Tiffany i Steuben.
Śmieszny fakt
Szkło karnawałowe jest czasami nazywane „Tiffany biedaka”, co odnosi się do droższego, kolorowego szkła produkowanego przez nowojorskie Tiffany Studios w latach 1878-1933.
W 1908 roku Fenton wykonał pierwsze amerykańskie kawałki, które obecnie znamy jako szkło karnawałowe. W tym samym roku Northwood rozpoczęło również produkcję. Inne firmy, takie jak Millersburg, założone przez Johna W. Fentona po przedsięwzięciu Fenton Art Glass, okazały się dochodowe, a Dugan również wykonał piękne karnawałowe elementy. W rzeczywistości Dugan produkował swoje wyroby aż do zamknięcia firmy w 1931 roku z powodu pożaru, jak podaje The Online Glass Museum.
Prawdziwa furia w produkcji szkła karnawałowego trwała około dziesięciu lat do 1918 roku. Rynek szkła, wraz z jego produkcją, przeniósł się następnie za granicę do krajów takich jak Anglia, Niemcy i Czechosłowacja, gdzie był produkowany i sprzedawany w latach dwudziestych XX wieku, aż do końca XIX wieku. 30s.
Godne uwagi znaki, wzory i kolory
Większość tego opalizującego szkła nie została oznaczona, a fragmenty Northwooda były godnym uwagi wyjątkiem. Większość pionków Northwood jest rzeczywiście oznaczona podkreśloną dużą literą N w okręgu. Podczas gdy inne szkło karnawałowe wyprodukowane w tej samej epoce jest z pewnością równie atrakcyjne jak szkło Northwood, to obecność tych oznaczeń lub „podpisów” sprawia, że jest to jedna z najpopularniejszych nazw szkła karnawałowego wśród kolekcjonerów.
Przedmioty karnawałowe zdobiły różnorodne wzory i występowały w wielu różnych kształtach. Nierzadko można znaleźć kompoty, półmiski z cukierkami, wazony, dzbanki, szklanki, śmietankę, zestawy z cukrem, a nawet półmiski wykończone karnawałowym połyskiem. Można je znaleźć w pięknych wzorach, takich jak „Peacock Tail” Fentona i „Grape and Cable” Northwooda. A kolory były tak różne, jak wzory. Niektóre z najczęstszych kolorów to nagietek, ametyst, zieleń i jasnoniebieski. Odkrycie elementu w kolorze czerwonym jest uważane za rzadkie znalezisko, podobnie jak pastelowe kolory, takie jak aqua, lodowy błękit i brzoskwinia.
Odrodzenie szkła karnawałowego
Karnawałowy wygląd ponownie stał się modny w latach pięćdziesiątych, gdy wczesni kolekcjonerzy zaczęli zauważać starsze egzemplarze mniej więcej w tym czasie. Firmy zajmujące się szkłem zaczęły dostrzegać potencjał zysków i ponownie ożywiły opalizujące wykończenie. Te egzemplarze są czasami określane przez kolekcjonerów jako „późny karnawał”.
Dobrym przykładem jest wzór tęczówki i jodełki Jeanette Glass Company, który był produkowany z przezroczystego szkła w czasach kryzysu. W latach pięćdziesiątych firma zaczęła tworzyć wzór z wyglądem imitującym szkło karnawałowe z nagietka, ale z bardziej błyszczącym wykończeniem w porównaniu.
Powodując dalsze zamieszanie wśród kolekcjonerów, kilka firm wprowadziło w latach sześćdziesiątych nowe linie karnawałowego szkła, wykorzystując zarówno ich oryginalne projekty, jak i nowe wzory. Wśród tych producentów byli Fenton i Imperial. Niektóre elementy zostały oznaczone, aby pomóc odróżnić starsze elementy od nowszych, ale wiele nie było. Skorzystanie z dobrego przewodnika na ten temat może pomóc w ustaleniu różnic, ponieważ wszystkie te elementy są teraz do zebrania (nawet te wykonane w latach 60.), ale niektóre są bardziej wartościowe niż inne.
Jedną z referencji polecanych przez wielu kolekcjonerów jest Standard Encyclopedia of Carnival Glass autorstwa Billa Edwardsa dla książek kolekcjonerskich (obecnie wyczerpany, ale dostępny w antykwariatach), chociaż na rynku są też inne, które również zajmują się tym tematem.
Warto również pamiętać, że obecnie na rynku dostępnych jest wiele reprodukcji szkła karnawałowego. Jednym z najlepszych zasobów internetowych zawierających informacje dotyczące reprodukcji jest witryna Carnival Glass Davida Doty'ego.