Ilustracja: Vin Ganapathy. © Świerk, 2022-2023
W tym artykule- Pierwsze kamery
- Pierwsze obrazy
- Dagerotyp
- Płytki emulsyjne
- Suche talerze
- Aparaty fotograficzne
- Fotografia wojenna
- Obrazy błyskawiczne
- Kontrola obrazu
- Inteligentne kamery
- Aparaty cyfrowe
Fotografia przeszła długą drogę w swojej stosunkowo krótkiej historii. W ciągu prawie 200 lat aparat rozwinął się ze zwykłego pudełka, które robiło zamazane zdjęcia, do zaawansowanych technicznie minikomputerów, które można znaleźć w dzisiejszych lustrzankach cyfrowych i smartfonach.
Historia fotografii jest fascynująca i można w niej zagłębić się w najdrobniejsze szczegóły. Przyjrzyjmy się jednak pokrótce najważniejszym i głównym osiągnięciom tej naukowej formy sztuki.
Pierwsze kamery
Podstawowa koncepcja fotografii istnieje od około V wieku pne Dopiero w XI wieku pewien iracki naukowiec narodził się jako camera obscura.
Nawet wtedy aparat w rzeczywistości nie rejestrował obrazów, po prostu wyświetlał je na innej powierzchni. Obrazy były również odwrócone, chociaż można je było prześledzić, aby stworzyć dokładne rysunki rzeczywistych obiektów, takich jak budynki.
Pierwsza kamera obscura wykorzystała dziurkę w namiocie, aby wyświetlić obraz z zewnątrz namiotu w zaciemnionym miejscu. Dopiero w XVII wieku camera obscura stała się na tyle mała, że można ją było przenosić. Mniej więcej w tym czasie wprowadzono również podstawowe soczewki skupiające światło.
Pierwsze trwałe obrazy
Fotografia, jaką znamy dzisiaj, rozpoczęła się pod koniec lat trzydziestych XIX wieku we Francji. Joseph Nicéphore Niépce użył przenośnego camera obscura, aby naświetlić cynowy talerz pokryty bitumem. To pierwszy zarejestrowany obraz, który nie wyblakł szybko.
Sukces Niépce doprowadził do szeregu innych eksperymentów, a fotografia rozwijała się bardzo szybko. Dagerotypy, płyty emulsyjne i mokre płytki zostały opracowane prawie jednocześnie w połowie i pod koniec XIX wieku.
Z każdym rodzajem emulsji fotografowie eksperymentowali z różnymi chemikaliami i technikami. Oto trzy, które odegrały kluczową rolę w rozwoju współczesnej fotografii.
Dagerotyp
Eksperyment Niépce doprowadził do współpracy z Louisem Daguerre. W rezultacie powstał dagerotyp, prekursor współczesnego filmu.
- Miedziana płytka została pokryta srebrem i wystawiona na działanie pary jodu, zanim została wystawiona na działanie światła.
- Aby stworzyć obraz na talerzu, wczesne dagerotypy musiały być wystawione na działanie światła przez maksymalnie 15 minut.
- Dagerotyp był bardzo popularny, dopóki nie został zastąpiony pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku przez płyty emulsyjne.
Płytki emulsyjne
Płytki emulsyjne lub mokre były tańsze niż dagerotypy i wymagały tylko dwóch lub trzech sekund czasu ekspozycji. Dzięki temu znacznie lepiej pasowały do fotografii portretowych, które były wówczas najpowszechniejszym zastosowaniem fotografii. Wiele fotografii z wojny secesyjnej wykonano na mokrych płytach.
Te mokre płyty wykorzystywały proces emulsji zwany procesem kolodionu, a nie zwykłą powłokę na płycie obrazowej. W tym czasie do aparatów dodano miechy, które miały pomóc w ustawianiu ostrości.
Dwa popularne typy płytek emulsyjnych to ambrotyp i puszka. Ambrotypes używał szklanej płytki zamiast miedzianej płytki dagerotypów. Tintypy wykorzystywały blaszany talerz. Chociaż płytki te były znacznie bardziej wrażliwe na światło, należało je szybko wywołać. Fotografowie musieli mieć pod ręką chemię, a wielu podróżowało w wagonach, które pełniły funkcję ciemni.
Suche talerze
W latach 70. XIX wieku fotografia zrobiła kolejny ogromny krok naprzód. Richard Maddox ulepszył poprzedni wynalazek, aby wytwarzać suche płytki żelatynowe, które były prawie równe mokrym płytkom pod względem szybkości i jakości.
Te suche płyty można było raczej przechowywać niż wytwarzać w razie potrzeby. Pozwoliło to fotografom na znacznie większą swobodę w robieniu zdjęć. Proces umożliwił również zastosowanie mniejszych aparatów, które można było trzymać w ręku. Wraz ze skróceniem czasu naświetlania opracowano pierwszy aparat z mechaniczną migawką.
Kamery dla każdego
Fotografia była przeznaczona tylko dla profesjonalistów i bardzo bogatych, dopóki George Eastman nie założył firmy o nazwie Kodak w latach osiemdziesiątych XIX wieku.
Eastman stworzył elastyczną folię w rolce, która nie wymagała ciągłej zmiany litych płyt. Pozwoliło mu to opracować samodzielny aparat skrzynkowy, który może pomieścić 100 zdjęć na kliszy. Aparat miał mały pojedynczy obiektyw bez regulacji ostrości.
Konsument robił zdjęcia i wysyłał aparat z powrotem do fabryki w celu wywołania filmu i wydrukowania, podobnie jak w przypadku nowoczesnych aparatów jednorazowego użytku. Był to pierwszy aparat na tyle niedrogi, na jaki stać przeciętnego człowieka.
Film był nadal duży w porównaniu do dzisiejszej 35 mm. Dopiero pod koniec lat czterdziestych film 35 mm stał się na tyle tani, że większość konsumentów mogła go używać.
Etienne Jeanneret / Getty Images
Okropności wojny
Około 1930 roku Henri-Cartier Bresson i inni fotografowie zaczęli używać małych 35-milimetrowych aparatów do robienia zdjęć życia, a nie do wykonywania portretów. Kiedy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa, wielu fotoreporterów przyjęło ten styl.
Pozowane portrety żołnierzy I wojny światowej ustąpiły miejsca graficznym obrazom wojny i jej następstw. Obrazy takie jak fotografia Joela Rosenthala, „Podniesienie flagi na Iwo Jimie” przybliżyły rzeczywistość wojny do domu i pomogły ożywić Amerykanów jak nigdy dotąd. Ten styl utrwalania decydujących chwil na zawsze ukształtował oblicze fotografii.
Cud natychmiastowych obrazów
W tym samym czasie, gdy aparaty 35 mm stawały się popularne, Polaroid wprowadził Model 95. Model 95 wykorzystał tajny proces chemiczny do wywołania filmu wewnątrz aparatu w mniej niż minutę.
Ten nowy aparat był dość drogi, ale uwagę opinii publicznej przykuła nowość w postaci natychmiastowych obrazów. W połowie lat sześćdziesiątych Polaroid miał na rynku wiele modeli, a cena spadła, tak że stać było na niego jeszcze więcej osób.
W 2008 roku Polaroid przestał kręcić swój słynny film błyskawiczny i zabrał ze sobą swoje sekrety. Wiele grup, takich jak The Impossible Project i Lomography, próbowało ożywić film natychmiastowy z ograniczonym sukcesem. Od 2022-2023 roku trudno jest odtworzyć jakość znalezioną w Polaroidzie.
DAJ / Getty Images
Zaawansowana kontrola obrazu
Podczas gdy Francuzi wprowadzili trwały obraz, Japończycy zapewnili fotografowi łatwiejszą kontrolę nad obrazem.
W latach pięćdziesiątych Asahi (później Pentax) przedstawił Asahiflex, a Nikon - swój aparat Nikon F. Były to zarówno lustrzanki, jak i Nikon F dopuszczony do wymiennych obiektywów i innych akcesoriów.
Przez następne 30 lat preferowano aparaty w stylu lustrzanek jednoobiektywowych. Wiele ulepszeń zostało wprowadzonych zarówno do aparatów, jak i do samego filmu.
Fabiano Santos / EyeEm / Getty Images
Przedstawiamy inteligentne kamery
W późnych latach siedemdziesiątych i wczesnych osiemdziesiątych XX wieku wprowadzono aparaty kompaktowe, które były w stanie samodzielnie podejmować decyzje dotyczące kontroli obrazu. Te aparaty typu „wyceluj i fotografuj” obliczały czas otwarcia migawki, przysłonę i ostrość, pozostawiając fotografom swobodę skoncentrowania się na kompozycji.
Aparaty automatyczne stały się niezwykle popularne wśród zwykłych fotografów. Profesjonaliści i poważni amatorzy nadal woleli wprowadzać własne poprawki i cieszyli się kontrolą obrazu dostępną w lustrzankach jednoobiektywowych.
Stephen Chiang / Getty Images
Era cyfrowa
W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych wielu producentów pracowało nad aparatami przechowującymi obrazy w formie elektronicznej. Pierwszym z nich były aparaty typu „point-and-shoot”, które zamiast filmu wykorzystywały nośniki cyfrowe.
W 1991 roku firma Kodak wyprodukowała pierwszy aparat cyfrowy, który był na tyle zaawansowany, że mógł być z powodzeniem używany przez profesjonalistów. Inni producenci szybko poszli za nimi i dziś Canon, Nikon, Pentax i inni producenci oferują zaawansowane cyfrowe lustrzanki jednoobiektywowe (DSLR).
Nawet najbardziej podstawowy aparat typu „wyceluj i zrób zdjęcie” wykonuje teraz zdjęcia o wyższej jakości niż cynowy talerz Niépce, a smartfony mogą z łatwością wykonać wysokiej jakości wydrukowane zdjęcie.