Yagi Studio / Getty Images
Szkliwa ceramiczne chronią i uszczelniają świeżą ceramikę, dzięki czemu są zarówno funkcjonalne, jak i piękne. Ten szklisty związek może przekształcić porowatą miskę, filiżankę lub talerz w bezpieczne dla żywności i odporne na plamy naczynie do jedzenia. A glazurowanie jest zabawne, prawdopodobnie najbardziej ekscytującą procedurą w produkcji ceramiki.
Po nałożeniu glazury i wypaleniu kawałka, co powoduje reakcję chemiczną i często zmianę koloru - efekt jest magiczny. Ale tworzenie wypalanych kawałków ceramiki to nie wszystko hokus-pokus. Podstawowa wiedza na temat nakładania i wypalania glazury daje spójne i pożądane rezultaty, ponieważ każdy z kluczowych składników różnych szkliw ma swoją własną funkcję.
-
Silica: The Glass-Former
Jackal Pan / Getty Images
Krzemionka (lub piasek przemysłowy) jest kluczowym składnikiem szkła, surowej gliny i szkliw ceramicznych. Krzemionkę można uzyskać naturalnie z kwarcu, piaskowca, piasku lub krzemienia, lub można ją wytworzyć jako tlenek krzemionki.
Tworząc własne szkliwa, jako substancję szklistą można dodać produkty takie jak kwarc, krzemień i czysta krzemionka. W rzeczywistości, jeśli wystarczająco się nagrzeje, krzemionka sama tworzy szkło. Jednak temperatura topnienia krzemionki (około 3100 F lub 1710 C) jest wyższa niż można uzyskać w dowolnym piecu ceramicznym. Dlatego też krzemionka nie może być stosowana samodzielnie jako uszczelniacz do ceramiki.
-
Tlenek glinu: materiał ogniotrwały
Bloomberg Creative Photos / Getty Images
Prawie wszystkie szkliwa zawierają tlenek glinu lub tlenek glinu, który działa jako środek usztywniający. Bez tlenku glinu glazura po prostu ześlizgnęłaby się z powierzchni dowolnego pionowego elementu podczas nakładania, co nie jest idealnym scenariuszem. Dodając tlenek glinu jako glinę (kaolin, glinka kulista lub szamot) lub jako hydrat tlenku glinu (biały wyprodukowany proszek), szkliwo może przywierać do powierzchni ceramiki bez zrywania.
Tlenek glinu nie tylko usztywnia glazurę, ale także pomaga rozproszyć drobne pęcherzyki gazu, które mogą tworzyć się w procesie wypalania. Dodatkowo tlenek glinu wzmacnia różowe odcienie użyte do barwienia końcowego elementu.
-
Topnik: środek topiący
Mongkol Nitirojsakul / EyeEm / Getty Images
Topniki odgrywają kluczową rolę w obniżaniu temperatury topnienia krzemionki, dzięki czemu można ją stosować w szkliwach ceramicznych. Podobnie jak krzemionka, topniki również sprzyjają zeszkleniu (przemianie w szkło). Topniki najczęściej stosowane w szkliwach ceramicznych są otrzymywane z wapienia w postaci tlenków wapnia. Dobrymi przykładami są skalenie potasowe i sodowe.
Każdy strumień działa na swój własny, specyficzny sposób. Niektóre są bardzo aktywne, dzięki czemu szkliwo dojrzewa w temperaturach glinianych. Inne są mniej aktywne i przydatne tylko podczas strzelania w średnich i wysokich temperaturach.
Należy jednak zauważyć, że wiele tlenków metali stosowanych jako topniki jest toksycznych i można je wdychać w stanie niedojrzałym. Podczas obchodzenia się z nimi należy zachować ostrożność i nosić maskę przeciwpyłową. Upewnij się również, że ostatnia miska, talerz lub filiżanka osiągnęły pełną dojrzałość, aby zapobiec wypłukiwaniu do potraw podawanych na nich lub w nich.
-
Barwnik: The Beautifier
Mint Images / Getty Images
Po stopieniu krzemionka jest przezroczysta, co sprawia, że barwniki są niezbędne do uzyskania szerokiej gamy odcieni, które sprawiają, że dekorowanie ceramiki szkliwami jest tak satysfakcjonujące. Ceramiczne barwniki muszą być odporne na wysokie temperatury bez wypalania, dlatego większość z nich jest wykonana z tlenków metali - medium, które może również wpływać na temperaturę topnienia glazury.
Przed wypaleniem weź pod uwagę, jakiego barwnika używasz i wykonaj obliczenia, aby upewnić się, że temperatura wypalania jest prawidłowa. Ponadto tlenki metali surowych zwykle nie mają żadnego podobieństwa do koloru, jaki wytwarzają w szkliwie. Wiedza o tym, jakie minerały tworzą jakie kolory, jest kluczem do tego, aby produkt końcowy miał odcień, do którego dążysz.
Oprócz barwników, do szkliw można dodawać inne modyfikatory, które wpływają na krycie, opalizację lub jakość roboczą glazury, gdy jest jeszcze surowa (niewypalona).