dzięki uprzejmości The Queen Anne Mansion
Rokoko (wymawiane roh-coh-coh) jest również znane jako późny barok przez niektórych entuzjastów antyków i historyków. Styl można również zapisać jako „rokoko”, chociaż nie jest to tak powszechne. Ten rodzaj mebli powstał jako pochodna stylów architektonicznych popularnych pod koniec XVII wieku. Na początku XVIII wieku we Francji występował we wszystkich formach ekspresji artystycznej, w tym w malarstwie, rzeźbie i projektowaniu wnętrz.
Wysoko zdobione meble zdobiące pokoje z tego okresu często zawierały kapryśne motywy z asymetrią, krzywiznami i złotymi wykończeniami - to prawdziwe kawałki rokoka. Ten wspaniały styl jest najczęściej kojarzony z panowaniem Ludwika XV, przechodząc do Ludwika XVI. Został zastąpiony przez bardziej stonowany styl neoklasyczny, gdy jego popularność spadła.
Narodziny i rozwój odrodzenia rokoko
Większość mebli rokokowych oglądanych obecnie, czy to w sklepach z antykami, czy na aukcjach, to w rzeczywistości elementy Rococo Revival z połowy XIX wieku. Według „American Furniture: Tables, Chairs, Sofas and Beds” Marvina D. Schwartza, ten styl był widoczny we wcześniejszych książkach o stylu angielskim, ale nie został wprowadzony w Stanach Zjednoczonych aż do wczesnych lat czterdziestych XIX wieku. Rococo Revival pozostał popularny również w latach 60. XIX wieku, co czyni go podzbiorem mebli uważanych za wiktoriańskie, wraz z wieloma innymi stylami odrodzenia.
Chociaż ten styl był produkowany w całej Ameryce, utwory z Nowego Jorku, Filadelfii i Bostonu są najbardziej znane i dobrze udokumentowane. Schwartz uważa Johna Henry'ego Beltera z Nowego Jorku, znanego z pracy z laminowanym drewnem, za jednego z najwybitniejszych rzemieślników z okresu renesansu rokoko. Nazwa „Belter” jest raczej luźno kojarzona z wieloma meblami tego typu - czasami błędnie - ale zwykle można ją potwierdzić, patrząc na ogólny styl i jakość obecnego rzeźbienia.
Południowe Stany Zjednoczone są również znane z produkcji pięknych dzieł Rococo Revival, szczególnie tych pochodzących z obszaru Nowego Orleanu w Luizjanie. Nie są one jednak dobrze udokumentowane i niewiele wiadomo o firmach lub rzemieślnikach, którzy je wykonali.
Charakterystyka mebli w stylu rokoko
Nawiązując do początków rokoka z XVIII wieku, elementy Rococo Revival są czasami określane jako styl Ludwika XV lub Ludwika XVI. Główną różnicą w starszych meblach rokoko, a później w stylu Rococo Revival, jest śmiałość elementów wykonanych w połowie XIX wieku, które miały bardziej realistyczne wyobrażenia w rzeźbach i zostały wykonane w znacznie wyższym reliefie.
W meblach Rococo Revival wykorzystano różnorodne gatunki drewna, przy czym drewno różane i mahoń dominowały w elementach z wyższej półki. Orzech był używany do projektów o niższej jakości. Wyszukane rzeźby znalezione na tych kawałkach zawierały motywy cherubinów, owoców, muszli, kwiatów i zwojów inspirowane XVIII-wiecznymi projektami rokokowymi. Te monumentalne rzeźby, zarówno przebite, jak i solidne przykłady, prawie zawsze znajdowały się na meblach z przesadnymi krzywiznami.
Noga kabrioletu była używana w większości tego typu mebli, niezależnie od stylu stopy, ale zastosowano również niektóre nogi przewijane. Większość krzeseł wykonanych w tym czasie miała oparcia balonów. Według Schwartza, wiele z tych elementów było tapicerowanych, niektóre z kępkami, ponieważ wewnętrzne sprężyny zostały udoskonalone, a wygoda stała się bardziej brana pod uwagę w tym okresie.
Zdobienie Rococo Revival zarezerwowane było głównie dla mebli pokojowych i sypialnianych. Zestawy do salonu mogą obejmować sofy lub kanapy w wielu stylach, stoliki środkowe i boczne z marmurowymi blatami oraz różne style krzeseł, zarówno z tapicerowanymi, jak i otwartymi oparciami. Nowością w tamtym czasie była sofa do konwersacji tête-à-tête, podczas gdy kanapa lub kanapa méridienne, czasami sprzedawane w parach, pozostały popularne w tym okresie. Zestawy do sypialni zawierały misternie rzeźbione ramy łóżek, dwu- lub czteroczęściowe oraz dopasowane stoliki boczne. Inne akcesoria wykonane w tym stylu to taborety fortepianowe, stoliki z przechylanym blatem, stoliki karciane i stoliki do szycia.
Styl ten był również popularny w meblach przeznaczonych do użytku na zewnątrz, takich jak elementy żeliwne produkowane m.in. przez Coalbrookdale. Na tych kawałkach popularne były wzory winogron i liści, a wiele z nich jest oznaczonych nazwą producenta uformowaną w żelazku lub na kartuszu przymocowanym z tyłu.