Getty Images
Plastyczność odnosi się do elastyczności gliny lub gliny. Na plastyczność każdej glinki duży wpływ ma wielkość cząstek gliny, zawartość wody i starzenie. Nazywa się to również „jakością lub stanem plastyczności; w szczególności: zdolnością do formowania lub modyfikowania”.
Przyjmowanie nowego kształtu
Jest to niezwykle ważne w ceramice, ponieważ działa w odniesieniu do zdolności gliny do przyjmowania nowego kształtu bez tendencji do powrotu do starego (elastyczność). Jest to zdolność do ugniatania, kształtowania, pchania, ciągnięcia i utrzymywania gliny w tym stanie. Im lepsza jest glina, tym łatwiej jest uformować dowolny kształt.
Istnieją dwa rodzaje urabialnej gliny, jeden, który ma większą elastyczność, a drugi zawiera szerszą gamę różnych minerałów, na przykład szamot, który ułatwi pracę z glinką. Istnieją trzy podstawowe grupy minerałów ilastych, a każda z nich ma swoje odrębne właściwości. Są to kaolin, Illite i Montmorillonite.
Jak powstaje glina?
Przyglądając się nieco dokładniej sposobowi formowania gliny, UCL stwierdza, że „glina jest popularną nazwą wielu drobnoziarnistych materiałów ziemnych, które stają się plastyczne po zamoczeniu”. Glina jest całkowicie naturalnie występującym minerałem i powstaje w wyniku bardzo długich okresów ciągłego wietrzenia i erozji naturalnych skał.
Glina jest wytwarzana ze skalenia, który jest definiowany jako „dowolna grupa minerałów tworzących skały, które stanowią dużą część skorupy ziemskiej”. Różnorodność skalenia to kamień księżycowy, który jest oszałamiającym kamieniem. Nic dziwnego, że glina jest jednym z najwcześniej znanych materiałów budowlanych na ziemi. Skały gliniaste mogą zawierać do 40 procent wody.
Clay vs Clay Body
Czysta glina (której jest podobno około 30 rodzajów) to taka, która nie jest wykonana z żadnych innych materiałów; gliniane ciało składa się z wielu różnych materiałów glinianych, takich jak kaolin lub szamot. Istnieją setki rodzajów ciał gliniastych, ponieważ istnieje wiele różnych rodzajów kombinacji minerałów ilastych. Główne trzy rodzaje, z którymi możesz dobrze pracować, to porcelana, kamionka i ceramika.
Poszczególne cząsteczki gliny są absolutnie małe i mierzą poniżej 0,004 μm. Flokulacja ma miejsce, gdy cząsteczki zbierają się razem, a deflokulanty (zwykle materiał alkaliczny) są powszechnie używane przez garncarzy do rozpraszania tych małych cząstek, odpychając je od siebie.
Plastyczność w glinie
Łatwo jest dowiedzieć się, jak plastyczna jest glina. Zrób zwój gliny, a następnie owiń go wokół palca. Plastikowa glina nie pęka ani nie pęka. Nieplastyczne gliny będą. Proces wypalania gliny jest niezwykle ważny, ponieważ wszystkie gliny „dojrzewają” w różnych temperaturach. Zasadniczo „dojrzałe środki wystrzelone do punktu, dla którego zostały sformułowane”. Tak jak „kiedy gliniane ciało jest szkliste, oznacza to, że woda nie może zostać wchłonięta przez glinę, gdy jest wypalana do dojrzałości”.
Gliny kulkowe są bardzo plastyczne, ponieważ składają się z bardzo drobnych cząstek, co sprawia, że są bardzo lepkie. Glina kulista świetnie się układa i jest bardzo mocna, ale należy uważać, że podczas procesu wypalania bardzo się kurczy.
Co może wpływać na plastyczność Claya?
W glinie mogą rosnąć małe organizmy; organizmy te pomagają zwiększyć plastyczność gliny. Niektórzy garncarze uważają, że mieszanie gliny z wodą i starzenie gliny może pomóc zwiększyć jej plastyczność. Najlepiej najpierw przyjrzeć się różnym rodzajom gliny, aby ocenić, jak plastyczny jest Twój sprzęt.
Ważne jest, aby nie dodawać zbyt dużo wody do naczyń ceramicznych podczas ich przygotowywania (chociaż rzucanie na kole może być kuszące), a także ważne jest, aby nie wysuszyć przedmiotu zbyt szybko. Jeśli to zrobisz, a woda zbyt szybko opuści glinę, może pęknąć.