parema / Getty Images
Historia mówi nam, że po tym, jak pierwsi koloniści w Ameryce postawili stopę na lądzie, minęło kilka lat, zanim osadnicy mogli przenieść swoją uwagę z samego przetrwania na zajęcia, takie jak produkcja mebli. Z biegiem czasu meble zaczęły ewoluować od zwykłych użytkowych do stylowych.
Amerykańskie style obróbki drewna przeszły przez wiele okresów, a każdy z nich był pod silnym wpływem dostępnych materiałów z regionu, a także elementów budowanych przez angielskich i francuskich rzemieślników. Istnieje 12 dominujących okresów amerykańskich stylów mebli, chociaż wiele z nich ma podgatunki, które mogły być popularne, ale krótkotrwałe. Wiele z tych okresów pokrywało się i nabrało znaczenia regionalnego, ale poniżej przedstawiono podstawowe 12.
Zrozumienie tych okresów jest ważne dla współczesnego stolarza, ponieważ pozwala projektować meble pasujące do określonego gatunku i budować pamiątki zgodnie z tradycyjnymi technikami.
Wczesny Amerykanin (1640-1700)
Okres wczesnej Ameryki był tak naprawdę pierwszym okresem, w którym w meblach w koloniach zaczął pojawiać się odrębny styl, który wykraczał poza zwykłą praktyczność. Ozdobne rzeźby, zwieńczenia, wypukłe panele i toczenia w drewnie były cechami charakterystycznymi tego okresu. Większość stolarki była typu wpuszczanego i czopowego, z drewnem sosnowym, czereśniowym, brzozowym, klonowym, dębowym i drzewami owocowymi, takimi jak jabłonie, które stanowiły większość twardego i miękkiego drewna używanego do produkcji tych kawałków.
Kolonialne (1700 do 1780)
Okres kolonialny był pod silnym wpływem dzieł z Anglii w tym czasie (w tym Williama i Mary, Królowej Anny i Chippendale), chociaż wersje amerykańskie były znacznie mniej ozdobne i bardziej konserwatywne. Wykończenia były często werniksem olejnym, farbą lub woskiem na plamę. Połączenie na jaskółczy ogon zaczęło pojawiać się wraz ze złączem wpustowym i czopowym jako przeniesienie z okresu wczesnoamerykańskiego. W tym okresie częściej używano mahoniu, wiązu i orzecha włoskiego.
Pensylwania holenderski (1720 do 1830)
Okres holenderski w Pensylwanii był naznaczony silnymi wpływami niemieckimi. Kawałki były proste i użytkowe, z dominującą dekoracją kolorowych, ręcznie malowanych scen. Meble z tego okresu charakteryzują się prostymi liniami, prostymi obrotami i zwężającymi się nogami z orzecha, dębu i sosny.
Federalny (1780 do 1820)
W okresie federalnym wprowadzono różnorodne ozdobne stylizacje, takie jak żłobienia, intarsje z kontrastującego drewna w celu stworzenia kształtów i wzorów oraz opaski z kontrastującymi okleinami jako ozdobne obramowania. Dzieła z tego okresu wykazywały wdzięczną elegancję z silnymi wpływami francuskimi i angielskimi. Sprzęt był zwykle wykonany z mosiądzu w różnych kształtach występujących w naturze.
Sheraton (1780 do 1820)
Okres Sheraton był najczęściej odtwarzanym stylem wczesnych XIX wieku. Nazwany na cześć angielskiego projektanta Thomasa Sheratona, opisywany okres opierał się w dużej mierze na fornirach i bogatej tapicerce. Rzeźby były ogólnie konserwatywne, a oko przyciągało skomplikowane mosiężne okucia. Cechą charakterystyczną tego okresu były połączenia na jaskółczy ogon.
Imperium amerykańskie (1800 do 1840)
Okres imperium amerykańskiego wywarł większy wpływ na Francuzów niż Anglików, z większym naciskiem na zakrzywione ramiona, nogi kabrioletu i ozdobne łapy lub pazury. Znakiem rozpoznawczym tego okresu było również oparcie kolumn na narożach kredensów i przeszklenie w miejsce podniesionych paneli.
Shaker (1820 do 1860)
Okres Shaker został nazwany na cześć ruchu religijnego tego okresu, a wpływ mebli był prosty i utylitarny. Wygląd był przede wszystkim prostymi liniami, materiałem siedziska tkanego lub trzcinowego, podstawowymi drewnianymi gałkami toczonymi i widoczną stolarką ryglującą.
Wiktoriański (1840 do 1910)
Okres wiktoriański, nazwany na cześć królowej Anglii Wiktorii, stanowił bardzo ostry kontrast z okresem Shaker. Meble wiktoriańskie są formalne, wyszukane i bogate. Tapicerka z tego okresu pasowała do ozdobnych stylów drewna, z haftem i gobelinem zdobiącym wiele najbardziej skomplikowanych elementów. Czarny orzech, dąb, klon i jesion były powszechnymi materiałami budowlanymi w tamtych czasach z intarsjami z palisandru dla kontrastu.
Sztuka i rzemiosło / Misja (1880-1920)
Okres sztuki i rzemiosła symbolizował kolejny minimalistyczny okres w projektowaniu mebli. Skóra była powszechną tapicerką w tamtym okresie, prawdopodobnie bardziej ze względów praktycznych niż projektowych. Lakier, szelak i wosk były powszechnymi wykończeniami w szerokiej gamie drewna używanego w tym okresie.
Secesja (1890 do 1910)
Okres secesji zapożyczono z wielu poprzednich okresów, z wyszukanymi ozdobnymi rzeźbami i inkrustacjami forniru kompensowanymi mosiężnymi i chromowanymi elementami. Tapicerka w tym okresie była wykonana z różnych bogatych tkanin, w tym aksamitu, gobelinów, skóry i lnu.
Tradycyjne odrodzenie (1920 do 1950)
Okres odrodzenia tradycyjnego oznaczał odrodzenie wcześniejszych okresów, głównie okresu kolonialnego i federalnego, przywołanego popularnym popytem. Okres ten opierał się na misternych intarsjach i fornirach oraz zgrabnych skrętach, które zdobiły przede wszystkim proste linie.
Nowoczesne i postmodernistyczne (od 1950 do chwili obecnej)
Okres modernistyczny i postmodernistyczny stanowił wyraźne odejście od wpływów angielskich i francuskich oraz okresów minionych stuleci. Zamiast tego, ten okres był mocno uzależniony od wpływów azjatyckich i afrykańskich. W tym okresie wprowadzono meble zbudowane z wielu materiałów produkowanych masowo, takich jak formowana sklejka, metale i tworzywa sztuczne.